Tokyo’ya gelen herhangi bir ziyaretçinin, Michelin Yıldızlı bir yemekten çok, fiyatı 20,000 yeni bulan bir kavuna daha iştahla bakması, Instagram paylaşımlarında altın kutularda 3,000 yenlik şeftali fotoğrafları olması ve 5,000 yeni parlak misket üzümlerine harcamayı doğal karşılaması çok muhtemel bir durum. Japonya’da meyve alışverişinin mücevher alışverişinden hiçbir farkı yok.
Peki neden böyle? Tek bir nedeni yok aslında.
İlk olarak meyvelerin Japonya’da çok farklı rolleri vardır. Meyve, dünyanın pek çok yerinde günlük bir atıştırmalık olarak tüketilirken, Japonya için bu durum söz konusu bile değil çünkü Japonya’da meyveler, birini etkilemek, minnettarlığınızı göstermek ya da iyi dileklerinizi sunmak için verebileceğiniz türden değerli hediyeler olarak görülüyor. Ayrıca son derecede yüksek kaliteli bir kaiseki yemeğinin (üç farklı çeşit yemekten oluşan öğün) sonunda birkaç dilim meyve servis edilmesi de oldukça yaygındır. Bu da demektir ki; meyveler hediye etmeye değer, üst düzey bir ürün olarak kabul ediliyor. Başka bir deyişle, mükemmel ve kusursuz olmaları bekleniyor; mükemmel yuvarlak şekilli pembe şeftaliler, pırıl pırıl kırmızı çilekler, dolgun ve sulu üzümler, kusursuz bir küre şeklinde kokulu kavunlar…
Lüks içeren anlamları dışında bir de ürünler çiftçilerden piyasaya sürülmek üzere satın alınırken, ulusal standartları belirleyen Japon Tarım Kooperatifleri (Japan Agricultural Cooperative, JA) ürünlerin boyutuna, rengine ve lezzetine dair kurallar belirliyor. Neredeyse yüzde 80’i dağlardan oluşan ülkede tarıma elverişli toprakların kendilerine yer bulması biraz güç. Bugün Japonya’da pek çok meyve çiftliği, meyve yetiştiriciliğinin yoğun emek gerektirdiğini bilen, Japonlara özgü kararlılık ve azim ile aile şirketi olarak çalışan şirketler veya küçük işletmeler tarafından işletiliyor.
Eğer meyve çiftçiliğine dair uç bir örnek vermek gerekirse Shizuoka’da yetiştirilen ünlü kavunları ele alabiliriz. İklim kontrollü seralarda, her gövdeden tek kavun büyüyecek şekilde yetiştirilirler, güneşten kaynaklanabilecek hasarı önlemek amacıyla küçük plastik şapkalarla korunurlar ve tatlılıklarını ortaya çıkarmak için çiftçiler tarafından ipek eldivenlerle nazikçe ovulurlar.
Aslında Tokyo’da, taşıma maliyetlerinin eklenmediği kırsal bölgelerde daha ucuz meyveler bulabilirsiniz. Mevsiminde, o yöreye özgü meyveleri; incirler, Japon armutları (nashi), üzümler ve hurmaları sonbaharda, mandalina ve elma çeşitlerini kış mevsiminde, çilek ve yerli turunçgillerden amanatsu meyvesini ilkbaharda, şeftalileri ve yerli kayısıları (anzu) ise yazın deneyebilirsiniz. Ayrıca çiftçi pazarlarındaki daha az “mükemmel” görülen meyveleri satan çiftçilerden doğrudan alışveriş de yapabilirsiniz.
Haberin orijinal halini buraya tıklayarak okuyabilirsiniz.
News
